In Amsterdam was na 7 oktober sprake van rouw om de terreur, verdriet om de gijzelaars, maar ook van toenemend antisemitisme, van protesten tegen het optreden van Israël, van woede over dat optreden en van een roep om meer mededogen met de Palestijnen. De span­ningen namen nog veel verder toe door gebeurtenissen rondom de voetbal­wedstrijd Ajax – Maccabi Tel Aviv, begin november 2024. Een dieptepunt.

De stad staat, kortom, onder grote druk en mensen komen, soms letterlijk, tegenover elkaar te staan. Aan een stadskrant de op­dracht zich daartoe te verhouden. Dat is een lastige, want als we één ding kunnen vaststellen, ruim een jaar na 7 oktober, is het dat we het nooit helemaal goed kunnen doen. 

Volgens de ene groep besteden we te weinig aandacht aan de gijzelaars, volgens een andere verdient het leed in Gaza veel meer ruimte. Aan de ene kant moeten we meer schrijven over groeiend antisemitisme een de groeiende onveiligheid die Amsterdamse Joden voelen, aan de andere kant moeten we juist meer publiceren over Amsterdamse Palestijnen en hun zorgen om wat hun families en vrienden in Gaza wordt aangedaan.

Het Parool is ontstaan in de Tweede Wereldoorlog als verzetskrant. De krant stond op tegen de bezetter en tegen de onderdrukking en uitroeiing van Joden. Deze geschiedenis bepaalt onze identiteit. Het Parool zal altijd oog hebben voor de kwetsbare positie van Joodse Amster­dammers en voor het gevaar van anti­semitisme. Tegelijkertijd verplicht deze identiteit ons om aandacht te hebben voor élke vorm van racisme, discriminatie en haat jegens bevolkingsgroepen, zoals moslim­haat. We hebben oog voor alle groepen in de verdrukking. Aandacht dus voor alle kanten, voor alle pijn en verdriet, wat ook onze journalistieke plicht is. 

Omdat het geheel complex is en de gevoelens snel hoog oplopen, is het van groot belang dat we steeds journalistiek zorgvuldig afwegen wat we doen, wanneer, hoe en waarom. Uiteindelijk komt het, ook in dit geval, neer op kritische en onaf­hankelijke journalistiek. Waarbij ook wij soms fouten maken.

Wat de zaak extra gecompliceerd maakt, is dat de onrust in Amsterdam ook onze journalisten en fotografen raakt. Demonstranten van beide kanten hebben snel hun oordeel klaar: onze journalisten zijn partijdig, zionisten of juist Hamas­aanhangers. Ze worden soms bedreigd, op sociale media gezet met de oproep hen ‘eruit te schoppen’ of ‘aan te spreken’. 

In het voorjaar van 2024 stonden drie journalisten van HetParool twee keer voor een uitverkochte zaal in theater de Meervaart, in Amsterdam Osdorp. In totaal 1500 mensen kochten een kaartje om de makers van de ‘Parool Misdaadpodcast’ live te kunnen zien. Het werd een avond over de ontwikke­lingen in de (Amsterdamse) onderwereld, over hun werk en wat dat met ze doet, en met ruimte voor vragen uit het publiek. Sindsdien stonden Corrie Gerritsma (chef nieuws), Paul Vugts en Wouter Laumans (misdaadverslaggevers) nog in Leusden en Schiedam, om het jaar in december af te sluiten in een uitverkocht DeLaMar Theater in Amsterdam. Steeds waren de reacties buitengewoon positief. 

De theatershow is een bijzonder voorbeeld van hoe journalistieke verhalen op een andere manier kunnen worden verteld en hoe een nieuwe vorm een nieuw, jonger en diverser publiek naar Het Parool trekt. Een fijne bijkomstigheid is dat door zulke vernieuw­ingen journalisten zich (nog) verder kunnen ontwikkelen.